Мен бұл жазбаны кешігіп жүретін жандарға арнамақпын. Мен үшін кешігіп жүретін адам, ең жаман адам. Уәде береді де, сосын бір сағат күтіп отырғаның. Көп жерлерде байқасаңыз, той, жиналыс уақытында басталмайды. Тіпті студенттер де сабаққа кешігіп келгенімен қоймай, емтиханға да кешігіп жүреді.Той демекші, алтыда басталатын тойға әсіресе, өзіміздің қазақтар (Осылай айтсаң, намыстарына тиесің) ылғи кешігіп жүреді. Дәл уақытынан жарты сағаттан соң басталса, қуанасыз. Өйткені, бір сағатқа дейін күтуге тура келеді. Егер, үйлену тойы болса, онда бір сағаттан көп күтесіз. Құдалар міндетті түрде кешігіп келеді. Онсыз той басталмайды. Одан соң концерт те солай. Оған да келетін адамдар кешігіп жүреді. Кешігу – ол адамның өзіне деген жауапсыздығынан деп ойлаймын. Кешігуді осы бастан әдетке айналдырсаңыз, кейін ол жұмыс жасағанда да кедергісін келтірмей қоймайды. Әдетіңіз ылғи қайталана беретін болса, не сөгіс аласыз, не жұмыстан қуыласыз. Мына уақытта келемін деп уәде бердің бе, сол уақытта кел. Жаңа ғана бір досым 8-де келемін деп уәде берді, 8-де хабарлассам: -Душтан жаңа шықтым. Қазір жарты сағатта барамын,- дейді. Мұндай адамдарды санасақ он саусағымыздан асып кетеді. Сондықтан, достар кешікпей жүріңіздер.